Przejdź do głównej zawartości

Odkurzanie notesu, czyli notatki zaległe (5)


Patrick deWitt, "Bracia Sisters"
Powieść trochę gawędziarska, trochę humorystyczna, trochę łotrzykowska - ot, dwaj bracia bandyci, obdarzeni przeciwstawnymi osobowościami (narrator Eli jest tym bardziej introwertycznym i refleksyjnym) przemierzają Dziki Zachód w celu, wykonania pewnego zlecenia (zlecenia, oczywiście, na kogoś). Spotykają galerię postaci tak barwną, że skojarzenia z filmami Coenów nasuwają się same. Książka sprawnie napisana, czyta się nad wyraz miło - niby nie arcydzieło, ale na szczęście dalekie od pustej żonglerki gatunkowymi kliszami. A że westerny mało kto już pisze - tym większy plusik.  
5 / 6


Johan Theorin, "Nocna zamieć" 
Chyba mam jakiś defekt związany ze skandynawskimi kryminałami, bo jak już sięgnąłem po jeden z nich, okazało się, że po paru miesiącach prawie nic z niego nie pamiętam. Specjalnie wybrałem książkę cieszącą się dobrą opinią, ale nie z tych najpopularniejszych, a także nie związaną z socjologicznym nurtem post-larssonowskim. Po lekturze wystawiłem czwórkę, ale poza tym o czym to było? Coś z latarnią morską, zimnem, wiatrem i tajemnicą. Tyle, że tak samo można streścić "Tatusia Muminka i morze", a to chyba jednak inna książka była... Trochę mi wstyd, ale naprawdę, może to nie mój nurt jest...
4 / 6

 
Marcin Wroński, "Skrzydlata trumna"
Po przytłaczającym "A na imię jej będzie Aniela", stanowiącym trzeci, okupacyjny tom cyklu o komisarzu Maciejewskim, lubelski autor rozszczepia fabułę, od tej pory prowadząc równolegle powojenne losy komisarza (już byłego, jako że jest rok 1945 i Zyga siedzi na w więzieniu na Zamku) oraz wątek przedwojenny, który wraca we wspomnieniach. Tym razem na tapecie lądują motywy gospodarcze (zaczyna się od domniemanego samobójstwa w wytwórni samolotów), a Wrońskiemu wychodzi jeden z łatwiej przyswajalnych i czystszych gatunkowo tomów cyklu. Na szczęście jest też drugie dno, w postaci intrygi sięgającej układów i układzików przemysłowo-politycznych z akcentami wojskowymi. Tym razem jest jednak mniej mrocznie, za to dostajemy więcej pysznych, po chandlerowsku ironicznych obserwacji i po wrońsku zgryźliwych ripost. Słowem -  do akcji wraca stary dobry przedwojenny Maciejewski. A autor zgarnia Nagrodę Wielkiego Kalibru Czytelników 2013.

5 / 6

Komentarze

  1. Moja piątka to taka czwórka z plusem podciągnięta do piątki za gatunek :-) Ogólnie podobało mi się, ale nie na tyle żebym kupił. Zapomniałem poza tym wspomnieć KAPITALNA JEST OKŁADKA (z tym, że to kopia amerykańskiej, nie rodzime dzieło).

    OdpowiedzUsuń
  2. Widzisz, widziałam, a nie napisałam, że tu właśnie siedzi inspiracja do zamieszczenia notki o Theorinie.
    Wrońskiego też czytałam. No, słuchałam. Znakomita literatura.

    OdpowiedzUsuń
  3. "Bracia Sisters" mnie niesamowicie urzekli - przygnębiający obraz Dzikiego Zachodu jako miejsca, które doprowadza ludzi do obłędu. A jednocześnie cała galeria dziwacznych, pokręconych postaci, w zasadzie niezmiennie samotnych. Wspaniała rzecz. Ostrzę sobie zęby na "Podmajordomusa Minora" Patricka deWitt.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Powoli dojrzewam do powtórki "Braci", bo jakoś trochę płytko w tą książkę wszedłem i chętnie sobie przypomnę co i jak. Niewykluczone, że wtedy coś dopiszę.

      Usuń

Prześlij komentarz